Του Γιώργου Δημητρακόπουλου

Το τελευταίο διάστημα, δικαιολογημένα , η προσοχή όλων είναι στραμμένη στις  γνωστές Τουρκικές προκλήσεις και ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ και στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο στο Αιγαίο. Σε αυτές προστέθηκαν τις τελευταίες ημέρες και νέες προκλήσεις που αφορούν στη Θράκη και την Μουσουλμανική μειονότητα που ζει εκεί, καθώς και στην προσπάθεια ενεργοποίησης και εκμετάλλευσης και άλλων Μουσουλμάνων που βρίσκονται στη Ρόδο και στην Κω.

Έτσι πριν από λίγες μέρες στην Κωνσταντινούπολη, σε Διεθνές Συμπόσιο που πραγματοποιήθηκε από τον Σύνδεσμο Πολιτισμού και Αλληλεγγύης των μουσουλμάνων Ρόδου-Κω και Δωδεκανήσου (ROISDER) στις 10-11 Οκτωβρίου 2019 με την υποστήριξη του πανεπιστημίου Yaşar και κύριο ομιλητή τον “εμπνευστή της Γαλάζιας Πατρίδας” Dr. Mustafa Kaymakçı, πρόεδρο της ROİSDER, και τον αντιπρόεδρο της γνωστής ανθελληνικής οργάνωσης FUEN Gösta Toft, ετέθει θέμα για τους «Τούρκους» που βρίσκονται στη Ρόδο και στην Κω. 

Η κινητοποίηση της δήθεν μειονότητας, σε συνδυασμό και με έναν αριθμό ακραίων ισλαμικών στοιχείων (τζιχαντιστών) που εισχωρούν στις μεταναστευτικές ροές συνιστούν, μια προς το παρόν, βραδυφλεγή βόμβα την οποία όμως ο κύριος Ερντογάν φιλοδοξεί να πυροδοτήσει όταν έρθει η κατά την άποψή του κατάλληλη στιγμή. Είναι σαφές όσο και αν ακούγεται απίστευτο, ότι σε περίπτωση επικράτησης του Μουσουλμανικού στοιχείου στη Ρόδο και στην Κω ή και σε άλλα νησιά, για τα οποία έτσι και αλλιώς έχει δηλώσει ότι έχει βλέψεις η Τουρκία, η άμεση συνέπεια θα είναι ο διαμελισμός της Ελλάδας , ο τεμαχισμός του ελληνικού εναερίου χώρου, των χωρικών υδάτων και της ΑΟΖ.

Τα βαθύτερα ζητήματα  που υποκρύπτονται πίσω από τη νέα αυτή Τουρκική πρόκληση, είναι φυσικά , πρώτον  η σκοπιμότητα της Τουρκίας να θέτει συνεχώς ζητήματα σχετικά με την ερμηνεία άρθρων της  Συνθήκης  της Λωζάννης ( στην προκειμένη περίπτωση των άρθρων 38—45 που αναφέρονται στην προστασία των μειονοτήτων, που πολύ συχνά παραβιάζει η Τουρκία) ώστε να στηρίζει την άποψη που , όπως είναι γνωστό , έχει σε πολλές ευκαιρίες εκφράσει ο Πρόεδρος της κ. Ερντογάν  σχετικά με την ανάγκη αναθεώρησης της Συνθήκης και δεύτερον, οι διαχρονικά υπάρχουσες Τουρκικές βλέψεις για τη Θράκη και  για την εξυπηρέτηση των οποίων, η Τουρκία χρησιμοποιεί την Μουσουλμανική μειονότητα που ζει στην περιοχή και της οποίας θεωρεί ότι είναι «προστάτης» και φυσικά τα είκοσι ελληνικά νησιά τα οποία διεκδικεί..

Το ενδιαφέρον της Τουρκίας για τη Θράκη είχε εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια των διεργασιών για την σύναψη της ανακωχής των Μουδανιών και στη συνέχεια κατά τη διάρκεια των εργασιών της  Διάσκεψης της Λωζάννης. Είναι εν προκειμένω ενδιαφέρουσες οι αναφορές στο θέμα της Θράκης που περιλαμβάνονται σε δύο τουλάχιστον ανταποκρίσεις του δημοσιογράφου τότε Έρνεστ  Χέμινγουεϊ που κάλυπτε για  λογαριασμό της Καναδικής Εφημερίδας « The Toronto Star» τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και τις εργασίες της Διάσκεψης της Λωζάννης. Στην πρώτη από τις δύο που στάλθηκε από την Κωνσταντινούπολη στις 5 Οκτωβρίου του 1922 και δημοσιεύθηκε με τίτλο « Οι Σύμμαχοι και οι Τούρκοι σχεδιάζουν άμεση Συνδιάσκεψη Ειρήνης» γράφει: «…. Τελική συμφωνία μεταξύ των Συμμάχων και της Τουρκίας ώστε να αποτραπεί πόλεμος στη Μικρά Ασία, αναμένεται να υπογραφεί στα Μουδανιά σήμερα. Οι Τούρκοι έχουν ήδη δεχθεί τους περισσότερους από τους όρους που έθεσαν οι Σύμμαχοι. Ο μόνος λόγος ανησυχίας ήταν η στάση των Ελλήνων που επέμεναν ότι θα πάνε σε πόλεμο  για την προστασία ( άμυνα) της Θράκης…..».

Στη δεύτερη  που στάλθηκε στις 24 Νοεμβρίου από τη Λωζάννη και δημοσιεύθηκε με τίτλο « Απαγόρευση στο Στρατό από τα σύνορα της Θράκης» γράφει: «….. Η Ανατολική Θράκη , η  λωρίδα εδάφους  που η Τουρκία απέκτησε ως αποτέλεσμα της νίκης της επί των Ελλήνων , θα δεσμεύεται από την εγκαθίδρυση αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, στην οποία η Τουρκία δεν θα μπορεί να διατηρεί στρατεύματα ούτε  να κατασκευάσει οχυρωματικά έργα….».

Αν και η Τουρκία , ανέκτησε  πολύ περισσότερα  από τα προβλεπόμενα στη Συνθήκη της Λωζάννης εδάφη στη Θράκη, αφού η Ελλάδα δεν διέθετε τα χρηματικά ποσά για την πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων και υποχρεώθηκε να αποδεχθεί ότι η αποπληρωμή θα γινόταν σε είδος, δηλαδή με την  επέκταση των Τουρκικών εδαφών της Ανατολικής Θράκης, η Τουρκία  απέβλεπε  προφανώς  στον έλεγχο ολόκληρης της Θράκης. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο και στη διάρκεια των συζητήσεων για την σύναψη της ξεχωριστής Συμφωνίας για την ανταλλαγή των πληθυσμών, η Τουρκία επέμενε να παραμείνουν εκεί όλοι οι Μουσουλμάνοι που ζούσαν στην  Ελληνική Δυτική Θράκη, ώστε να μπορεί , όπως άλλωστε το πράττει συνεχώς πλέον, να παρεμβαίνει εξ ονόματος της μειονότητας , κατά της Ελλάδας.

Για την Τουρκία, ο πλήρης έλεγχος της Θράκης μέσα από την Μουσουλμανική μειονότητα , που φτάνει μέχρι και την  δημιουργία συνθηκών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αυτονομία της περιοχής  κατά το πρότυπο του Κοσσόβου,  θα αποτελέσει ένα ακόμη «μέσο» για την πραγματοποίηση των σχεδίων της Άγκυρας που αποβλέπουν στην συρρίκνωση της Ελλάδας , τον έλεγχο του μισού και πλέον Αιγαίου και μέσα από αυτό, τον έλεγχο των κοιτασμάτων των  υδρογονανθράκων που υπάρχουν εκεί.

Αυτόνομη Θράκη θα έχει ως αποτέλεσμα  «γέννηση» δικαιωμάτων σε χωρικά ύδατα και υπερκείμενο εναέριο χώρο, σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, που θα είναι εμβόλιμα από τον Βορρά,  στα Ελληνικά χωρικά ύδατα και υφαλοκρηπίδα, στον Ελληνικό εναέριο χώρο και  στην ΑΟΖ της Ελλάδας,  όποτε αυτή ανακηρυχθεί, κατά την ίδια λογική που η ΑΟΖ  του κράτους των Παλαιστινίων, αν και όποτε αυτό ιδρυθεί, θα είναι εμβόλιμη στην ΑΟΖ του Ισραήλ.

Έτσι η Τουρκία , σε συνδυασμό με τις ήδη αναπτυσσόμενες προκλήσεις στον εναέριο χώρο και ορισμένες θαλάσσιες περιοχές στο Αιγαίο,  αποσκοπεί στο να δημιουργήσει γύρω από την Ελλάδα ένα ελεγχόμενο πλήρως από αυτήν «δαχτυλίδι» που θα  μειώνει υπέρ της τα όρια της Ελληνικής Επικράτειας, πράγμα που σε συνδυασμό με άλλες διεργασίες που αναπτύσσονται και στην περιοχή των Βαλκανίων (βλ. πιθανή συμφωνία Σερβίας –Κοσσόβου που θα περιλαμβάνει και ανταλλαγές εδαφών )και στη περιοχή της Μέσης Ανατολής, θα έχει ως αποτέλεσμα σημαντικές ανακατατάξεις και επανασχεδιασμό του Χάρτη των περιοχών αυτών.

Βέβαια οι αρμόδιες Ελληνικές αρχές και οι Ελληνικές ‘Ενοπλες Δυνάμεις, επαγρυπνούν και παρακολουθούν στενά τις Τουρκικές προκλητικές συμπεριφορές, τις οποίες δεν αφήνουν αναπάντητες, οι εξελίξεις όμως προϋποθέτουν και σφυρηλάτηση εθνικής ενότητας σε πολιτικό επίπεδο που είναι το στοίχημα που δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα πρέπει να κερδηθεί στο άμεσο μέλλον.