Γκρέις Κέλι η επιτομή του αμερικανικού chic που έδωσε λάμψη στο πριγκιπάτο του Μονακό

Γκρέις Κέλι η επιτομή του αμερικανικού chic που έδωσε λάμψη στο πριγκιπάτο του ΜονακόΔημοσιεύτηκε AllTimeClassicΣτις 15 Νοεμβρίου 2023

Της Μαρίνας Μπαμπαλιάρη

Γκρέις Κέλι η γυναίκα που γεννήθηκε για να ζήσει ένα παραμύθι στο πριγκιπάτο του Μονακό, στο οποίο αυτή έδωσε λάμψη με την παρουσία της και την υπέροχη ζωή της, που όμως τελείωσε σύντομα.

Κι όμως έφυγε δυστυχισμένη, εκμυστηρευόμενη στη φίλη της και συγγραφέα Γκουέν Ρόμπινς πολλά από τα μυστικά της για την κακή σχέση της με τον πρίγκιπα Ρενιέ, ο οποίος είχε ερωμένες και δεν είχε καμία σχέση με τον ιδανικό σύζυγο που όλοι ήθελαν να πιστεύουν . “Ξέρεις, έχω φτάσει σε σημείο να νιώθω πολύ δυστυχισμένη σ’ αυτόν το γάμο. Ο άντρας μου δεν μου δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον.” αποκαλύπτει η Γκρέις σε στιγμή απελπισίας στην Ρόμπινς.

Ενας παραμυθένιος γάμος που σκηνοθετήθηκε με κινηματογραφική ακρίβεια για να δώσει στην αμερικανίδα Γκρέις Κέλι και τον τίτλο της πριγκίπισσας, μια και όπως πολλοί λένε “η Γκρέις είχε γεννηθεί πριγκίπισσα” αλλά και την πολυπόθυτη λάμψη της στο πριγκιπάτο του Μονακό, που είχε χάσει την αίγλη του μετά από σοβαρά σκάνδαλα και που σύμφωνα με το Σύνταγμα θα πέρναγε στην κυριαρχία της Γαλλίας, αν ο κυρίαρχος Πρίγκιπας Ρενιέ δεν αποκτούσε σύντομα απογόνους και πέθαινε άκληρος χωρίς διάδοχο.

Γνώρισε τον Ρενιέ το 1955 στο Φεστιβάλ των Καννών όπου ταξίδεψε ως επίσημη προσκεκλημένη μια και ήταν ήδη καταξιωμένη ηθοποιός, σταρ του Χόλιγουντ και βραβευμένη με ‘Οσκαρ για την ταινία The Country Girl -Η Χωριατοπούλα . Ανήκε στην αμερικανική ελίτ ,ο πατέρας της Τζακ Κέλι ήταν αυτοδημιούργητος εκατομμυριούχος, είχε άλλα τρία παιδιά και ζούσε στην αριστοκρατική Φιλαδέλφεια.

Ο πρίγκιπας Ρενιέ, βρίσκει στην Γκρέις, την ιδανική σύντροφο και τον μύθο που χρειαζόταν, καθώς εκείνη την περίοδο μετά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο τα οικονομικά του Μονακό ήταν σε κακή κατάσταση . Η Γκρέις είναι όμορφη, πετυχημένη με διεθνή καρίερα και πλούσια. Εκείνος όχι όμορφος, αλλά με κάποια σχετική γοητεία και με έναν τίτλο, που όπως πίστευε ο πατέρας της, θα την τοποθετούσε σε άλλα επίπεδα και έτσι θα μπορούσε να πραγματοποιήσει όλες της τις επιθυμίες.

Αρχίζει ένα ειδύλλιο με κρυφές επισκέψεις του πρίγκιπα στην Αμερική για να την συναντήσει και την Πρωτοχρονιά του 1956 ανακοινώνεται ο γάμος τους. Ο πατέρας της, πιστεύει ότι ο Ρενιέ θέλει να την παντρευτεί για την περιουσία της, και δεν πέφτει έξω, καθώς ο πρίγκιπας ζητά προίκα 2 εκατομμύρια δολάρια . Εκείνη σπέυδει να τον καλύψει σύμφωνα με τον βιογράφο της λέγοντας : “Δεν θα ήθελα να παντρευτώ κάποιον που θα νιώθει μειονεκτικά απέναντί μου. Ο πρίγκιπας δεν θα γίνει ο κύριος Κέλι ” και αποδέχεται την πρόταση γάμου.

Η ταινία “Ηigh Society-Υψηλή Κοινωνία” του Αλφρεντ Χίτσκοκ είναι η τελευταία ταινία της Γκρέις. Ο γάμος τους είναι υπερπαραγωγή και γίνεται το κοσμικό γεγονός της χρονιάς . Μια τελετή υπέρλαμπρη που θα μείνει ως ένας από τους ωραιότερους γάμους της ιστορίας. Η Γκρέις φορά μια δαντέλα ηλικίας 125 ετών και το περίτεχνο νυφικό της σχεδιάζει η αγαπημένη ενδυματολόγος του Χόλιγουντ αλλά και της Γκρέις ,Έλεν Ρόουζ . Ενώ οι Γκριμάλντι παραγγέλνουν στον ξακουστό οίκο αρωμάτων Creed, ένα άρωμα κατασκευασμένο μόνο για την Γκρέις και για την ημέρα του γάμου της . Το άρωμα θα έχει το όνομα “Fleurissimo” του 1956 και θα κρατηθεί στη συλλογή του οίκου ως ένα από τα κλασσικά αρώματα που λατρεύουν ακόμη, η βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ, αλλά και η κόρη της Γκρέις Κέλι πριγκίπισσα Καρολίνα .

Με την φινέτσα της, την αριστοκρατική παρουσία της και το εκλεπτυσμένο γούστο της, η Γκρέις που αποτελεί την επιτομή του Αμερικανικού chic, δίνει λάμψη στο πριγκιπάτο και το Μονακό καταφέρνει ν’ανακτήσει τη χαμένη λάμψη του και να επανέλθει στα ευρωπαϊκά ανάκτορα, που μέχρι πρότινος του είχαν κλέισει ερμητικά τις πόρτες.

Η Γκρέις και ο Ρενιέ αποκτούν τρία παιδιά ,την Καρολίνα,τον Αλβέρτο και την Στεφανί, ενώ η Γκρέις παράλληλα με την ανατροφή των παιδιών της που κυριολεκτικά λατρεύει, αναπτύσσει και ένα σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο. ‘Ολα είναι όπως τα φαντάστηκε, καθώς τα πρώτα χρόνια του γάμου της με τον Ρενιέ είναι πραγματικά ευτυχισμένα, πράγμα που αποτυπώνεται και στις φωτογραφίες τους. Ολα τα περιοδικά της εποχής παρουσιάζουν την ειδυλλιακή οικογενειακή ζωή τους. Η Γκρέις ιδρύει το “Ιδρυμα Πριγκίπισσα Γκρέις” με σκοπό να αναδείξει την πολιτιστική και καλλιτεχνική δράση των Μονεγάσκων. Κάθε χρόνο διοργανώνει γιορτή για τα ορφανά παιδάκια και τα βοηθά με φιλανθρωπίες.

Η ίδια είναι πολύ απλή και λιτή και όπως αποκαλύπτει η φίλη της Τζόαν Ντέιλ, στο βιβλίο της “ Οι μέρες μου με την πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό-My Days with Princess Grace of Monaco ” , ενώ μπορούσε να τρώει χαβιάρι και φουά γκρά κάθε μέρα, εκείνη επιλέγει ένα απλό σάντουιτς με φυστικοβούτυρο. Επιλέγει επίσης casual αλλά κομψό ντύσιμο και δεν φορά πολλά κοσμήματα, ενώ κρατά τα ίδια φορέματα και στις τρείς εγκυμοσύνες της . Μια τέταρτη αποτυχημένη εγκυμοσύνη το 1963 σύμφωνα με την φίλη της θα την κλωνίσει ιδιαίτερα, καθώς ήθελε ν’αποκτήσει και τέταρτο παιδί.

Το 1976 η Γκρέις είναι σχεδόν 47 χρονών και έχει πάρει δέκα κιλά με αποτέλεσμα ν’ αρχίσουν να αλλοιώνονται τα πανέμορφα χαρακτηριστικά του άλλωτε πανέμορφου προσώπου της. Αισθάνεται δυστυχής καθώς αντιλαμβάνεται τις πολλές απιστίες του Ρενιέ. Φαίνεται απόμακρη, τα παιδιά της έχουν πιά μεγαλώσει, περνά τον περισσότερο καιρό της στο διαμέρισμα της Αβενιού Φος στο Παρίσι , επιβλέποντας την Καρολίνα που σπουδάζει εκεί. Ο Ρενιέ τις επισκέπτεται συχνά, αλλά ο άλλοτε ευτυχισμένος και ρομαντικός σύζυγος έχει γίνει κυνικός και ανταγωνιστικός, φαίνεται πως πάντα ζήλευε τη λάμψη της . Η ίδια εκμυστηρεύτηκε σε μια φίλη της, πως αν δεν είχε υπογράψει κατά το γάμο της με το Ρενιέ αυτό το τόσο σκληρό προγαμιαίο συμβόλαιο, σύμφωνα με το οποίο σε περίπτωση διαζυγίου θα έχανε την κηδεμονία των παιδιών της, θα χώριζε τον ψυχρό και αδιάφορο πλέον Ρενιέ, παρά το ότι πίστευε τους όρκους που έδωσε στην εκκλησία .

Σύμφωνα με πολλούς βιογράφους της βρίσκει παρηγορία στο ποτό αλλά και στην συντροφιά νεαρότερων ανδρών όπως αυτή του Τζόφρι Φιτζέραλντ , με τον οποίο βρίσκονται συχνά στη Νέα Υόρκη, πηγαίνουν σε εστιατόρια όπως το Mullen’s με μεγάλες παρέες ,φήμες όμως που δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Η Γκρέις είναι πενήντα χρονών και ζεί πλέον όπως θέλει εκείνη,εγκαινιάζει το θέατρό της στο Μόντε Κάρλο και εύχεται να καταφέρει να εμφανιστεί εκεί.

Οι λανθασμένες επιλογές των ατίθασων παιδιών της και τα προβλήματα τους την φέρνουν πάλι κοντά στον Ρενιέ. Η Καρολίνα είναι δυστυχισμένη στον γάμο της με τον Ζινό και η Στεφανί θέλει να παντρευτεί τον πλέι μπόι γιο του Μπελμοντό, για τον οποίο αφήνει τις σπουδές της στο Παρίσι και θέλει να τον ακολουθήσει σε αγώνες ταχύτητας αυτοκινήτων. ” Την επόμενη μέρα θα πας στο Παρίσι και αυτή είναι η τελευταία μας κουβέντα.” της ξεκαθαρίζει η Γκρέις.

Η Γκρέις αναπολεί την ζωή της στην Αμερική, μάλιστα η φίλη της Τζόαν Ντέιλ στο βιβλίο της θυμάται κάτι που της είχε κάνει τρομερή εντύπωση: ήταν λίγες εβδομάδες πριν η Γκρέις χάσει τη ζωή της στο φρικτό ατύχημα , η Τζόαν την είδε να φορά ένα παλτό που είχε αγοράσει πριν 30 χρόνια, την εποχή δηλαδή που ήταν ακόμη ηθοποιός στο Χόλιγουντ και της αποκαλύπτει πως νοιώθει πολλές φορές στο παλάτι σαν φυλακισμένη μέσα σε ένα χρυσό κλουβί.

Λίγες μέρες αργοτερα η “ βασίλισσα του χιονιού ”, όπως αποκαλούσε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ την αγαπημένη του ηρωίδα, η πριγκίπισσα Γκρέις οδηγώντας το καφέ Rover της στους λόφους του Μονακό και στο σημείο που γυρίστηκε η ταινία του Χίτσκόκ το “ Κυνήγι του κλέφτη ” έχοντας δίπλα της την κόρη της Στεφανί και όχι τον Κάρυ Γκράντ όπως στην ταινία, αισθάνεται μια ξαφνική ζάλη μετά από έναν έντονο καυγά που έχει με την κόρη της και φτάνοντας στο σημείο με τις επικίνδυνες στροφές, βλέπει μέσα στον καθρέφτη ένα φορτηγό που την ακολουθεί. Ο οδηγός του φορτηγού βλέπει το καφέ Rover να χάνει τον έλεγχο της πορείας του και να ακουμπά τους βράχους, βγαίνοτας στη συνέχεια από το δρόμο και πέφτοντας στον γκρεμό.

Το ασθενοφόρο βρίσκει την Γκρέις αναίσθητη και χωρίς καθόλου εμφανή αιμμοραγία. Η Στεφανί, επίσης χωρίς τραύματα, αλλά σε κατάσταση σοκ. Βγήκε από το αυτοκίνητο από την πόρτα του οδηγού, η άλλη πόρτα όπως εξήγησε είχε μπλοκάρει. Πολλοί είπαν πως εκείνη οδηγούσε το αυτοκίνητο, αφού ο σοφέρ της Γκρέις δήλωσε πως η πριγκίπισσα τον είχε ειδοποιήσει πως θα οδηγούσε η κόρη της μέχρι το Μονακό και έπειτα θα συνέχιζε το ταξίδι της για τη σχολή της στο Παρίσι, γι’ αυτό και δεν είχε θέση στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου για εκείνον, καθώς η Στεφανί είχε ήδη βάλει τις αποσκευές της.

Τα άσχημα νέα ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο. Η πριγκίπισσα Γκρέις είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο και ανεπανόρθωτες εγκεφαλικές βλάβες από την σύγκρουση. Οι Γκριμάλντι πενθούν, δεν υπάρχει καμία ελπίδα επιστροφής της Γκρέις στη ζωή.

Η μυθική ζωή και το παραμύθι της πριγκίπισσας Γκρέις, που όπως αποκαλύφθηκε μετά, δεν ήταν γραμμένο με αίσιο τέλος, τελείωσε ξαφνικά, σε μια στιγμή, στους απόκρυμνους βράχους του Μονακό.